Wystawa książek popularyzująca sport szachowy i czytelnictwo

04-25.07.2018 r.

Biblioteka Publiczna, Filia nr 2, ul. Wrocławska 22

Damian Ukeje. Meets Johnny Cash

piątek, 27 lipca 2018, godz. 20:30

Taras OCK

UKEJE to projekt Damiana Ukeje. Swoją karierę muzyczną rozpoczął w wieku 13 lat grając w różnych kapelach rockowych oraz bluesowych. W roku 2011 trafił do programu The Voice Of Poland. Jego   charakterystyczny, szczery głos natychmiast pomógł mu zaskarbić sympatię widzów i zapewnił wygraną.

Niecały rok później ukazał się debiutancki album sygnowany nazwiskiem wokalisty. Płytę zapowiadał singiel „Bezkrólewie” -  jak twierdzi sam artysta, utwór będący „fuzją buntu i rockowej szarpaniny”. Numer bardzo szybko wspiął się na szczyty rockowych list przebojów polskich rozgłośni radiowych.

Podsumowaniem rocznej działalności zespołu było III miejsce w plebiscycie Antyradio na PŁYTĘ ROKU 2013. Ukeje stanął na podium w towarzystwie takich grup jak Hunter i Coma. Ukoronowaniem sukcesów w 2013 roku była nominacja do FRYDERYKÓW 2014 JAKO DEBIUT ROKU!

UKEJE ma za sobą koncerty w największych miastach w Polsce, trasę z zespołem Coma oraz udział we wszystkich największych festiwalach.

Pomysły na nowy album powstały w zaledwie w 3 tygodnie, na co bez wątpienia wpływ miało wyjątkowe muzyczne porozumienie, jakie łączy Ukeje i producenta Kubę Mańkowskiego. Był to czas intensywnej pracy, ale również też czegoś co można by określić „podróżą mentalną”. Jak mówi sam artysta, ciężko mu sklasyfikować nurt muzyczny który prezentuje na swoim kolejnym krążku, ale na pewno starał się podejść do tematu najszerzej jak to tylko możliwe. Trochę trudno jest mi określić dokładny kierunek, w którym podąża twórczość Ukeje na nowej płycie. Nie sposób tego zaszufladkować, muzyka jest wielowarstwowa i zróżnicowana.

Cały album dotyka spraw ważnych i prawdziwych, a każdy odbierze go po swojemu poprzez własną wrażliwość. Oprócz Damiana, teksty na nową przygotowali również Sarsa, Zofia Jaworowska oraz Piotr Rogucki.  Płyta nagrywana była pod koniec 2015 i początku 2016 roku w Gdyni, w studiu Sounds Great Promotion.

Pierwszym singlem zapowiadającym ostatnią płytę jest utwór „Film”, właśnie z tekstem wspomnianego Piotra Roguckiego.

Jeszcze kilka lat temu moim marzeniem było spotkanie osobiste z Comą, a dziś singiel promujący drugi album UKEJE, uskrzydla tekst napisany przez Piotra. Z Piotrkiem wszystko zdarzyło się nagle. Poznaliśmy się dwa lata temu podczas wspólnej trasy koncertowej. Zawsze chciałem z nim podziałać muzycznie i proszę! Byłem ciekaw jak odbierze nowe dźwięki Ukeje, ale  nie spodziewałem się, że tak mu się spodoba. Od słowa do słowa padł temat napisania tekstu. Dużo rozmawialiśmy o kierunku i wrażliwości muzycznej. I trafił.
Jak napisał sam Piotr: „masz tu i kawałek Szczecina, i stan spełnienia i  dystansu do rzeczywistości; poczucie szczęścia i równowagę i smutek. To  ciepły, szczery tekst o unikalnej chwili objawionego szczęścia że wszystko jest na swoim miejscu -  tak jak sugerowałeś, ale po mojemu ".

Ostatni album UKEJE, zatytułowany ụzọ ukazał się na jesieni 2016 roku. Nazwa pochodzi z języka nigeryjskiego, a dokładnie z dialektu Igbo i oznacza „Drogę”. Cała płyta opisuje podróż przez różne aspekty życia, wewnętrzne przemiany, a wykorzystanie nazwy w rodzimym języku ojca artysty jest pięknym podsumowaniem przebytej drogi…

"Pejzaż po rekonstrukcji"

wernisaż w piątek, 6 lipca br., o godz. 19.00

Galeria Sztuki Współczesnej w Ostrowie Wielkopolskim
ul. Królowej Jadwigi 10


W skład Grupy Ukrytej wchodzą absolwenci studiów podyplomowych Akademii
Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu – z pracowni prof.
Anny Marii Kramm oraz prof. Leszka Mickosia. Grupa zawiązała się w 
kwietniu 2017 roku, choć jej powstanie krystalizowało się przez ponad
rok. Impuls sprawił, że pewnego niedzielnego popołudnia osiem
indywidualnych jednostek postanowiło określić swoją przynależność i 
nazwać się grupą. We wrześniu 2017 roku do grupy dołączyło kolejnych 7
osób. Pozornie różni ich wiele: miejsce zamieszkania, wiek, wcześniejsze
wykształcenie, drogi dochodzenia do sztuki, obszary zainteresowań,
jednak scala potrzeba tworzenia, a ich siła tkwi w różnorodności. W
wystawie "Pejzaż po rekonstrukcji" bierze udział 12 osób - z Grupy
Ukrytej: Olka Cała, Liliana Kilian, Izabela Kopica, Magdalena
Mędzkiewicz, Lidia Misiuna, Sylwia Mucha, Arkadiusz Ruszczyk, Beata
Trembecka, Iwona Trzcińska, Dorota Zuber oraz wykładowcy wrocławskiej
ASP: Anna Maria Kramm i Krzysztof Wałaszek.

Najlepszy

piątek, 6 lipca 2018, godz. 21:00

Taras OCK

Hollywood od dawien dawna tworzyło dramaty sportowe (i też z innych dziedzin) oparte na faktach z życiach wybitnych jednostek. Jest to coś, co w naszym kinie praktycznie nie powstawało. Aż do teraz, bo Najlepszy to właśnie film w tym najlepszym hollywoodzkim stylu.

To zadziwiające, że Łukasz Palkowski i jego ekipa znaleźli historię człowieka, o której w naszym kraju prawie nikt nie słyszał. Jest to potwierdzenie maksymy, że życie pisze najlepsze scenariusze filmowe. Mamy tutaj wszystko to, co w takim filmie powinno się znaleźć: walka z własnymi demonami, subtelny, nienachalny wątek romantyczny, inspirujące przezwyciężanie przeciwności losu oraz świetne postacie. Całość fabuły można podzielić na dwa etapy: narkotykowy-zombie oraz sportowy. Reżyser prowadzi to sprawnie i z doskonałą równowagą pomiędzy wszystkimi elementami. Nie jest to też bowiem depresyjny dramat, ale rzecz z dużą dawką pozytywnej energii i humorem, który głównie w wykonaniu Arka Jakubika trafnie rozbawia i w odpowiednim momencie rozluźnia często gęstą atmosferę. Wprowadzenie luźniejszych momentów w taką historię zawsze jest ryzykowne, bo ważne jest wyczucie czasu. To musi trafić w punkt, by zadziałać.

Etap narkotykowy doskonale pokazuje człowieka na dnie. Palkowski świetnie sobie wymyślił, by osoby pod wpływem przyrównać do zombie. Tworzona jest iluzja, że obserwujemy żywe trupy snujące się ulicami polskiego miasta, które nie mają żadnego celu i sensu. A każdy z nich ma swoje problemy, demony i motywacje, które sprowadziły go na tę drogę. W tym miejscu wchodzi kapitalnie pomyślana personifikacja uzależnienia. Jest to pokazanie w kilku scenach, jak bohater widzi w lustrze swojego „złego siebie”. Reżyser stosuje ten środek do ukazania walki z tą słabością, ale można uznać, że tak naprawdę to nie musiało być uzależnienie. Ta personifikacja oddaje walkę z każdym wewnętrznym demonem, który w tym przypadku wygląda jak zombie dzięki magii charakteryzacji. Ta cześć pokazuje człowieka, który upadł, nie ma żadnego celu ani sensu życia. Mam w zasadzie jedno „ale”, czyli brak mocnego zaakcentowania przyczyn problemów głównego bohatera. Padają w filmie sugestie, dlaczego Jurek zszedł na złą drogę, ale nigdy nie są one mocniej podkreślone. Temat ledwie liźnięty, a szkoda, bo ten akcent na przyczyny doskonale dopełniłby tę znakomitą część filmu.

seans niebiletowany

V Międzynarodowy Turniej Piłki Nożnej im. Jerzego Kryjoma

01-02.09.2018 r., godz. 09.00

Boisko sportowe, ul. Krotoszyńska 171