Sala koncertowa i galeria powstanie po zakończonej modernizacji zabytkowej Synagogi w Ostrowie Wielkopolskim. Prace konserwatorskie w głównej mierze przeniosły się do wnętrza obiektu. Remont empor i polichromii potrwa do czerwca 2011 roku.

Obiekt o nazwie „Forum Synagoga” po zakończonej modernizacji przeznaczonybędzie na cele kulturalne. Oprócz Sali Koncertowej, która pomieści około 150 osób, będzie też możliwość wykorzystania empor (balkonów) jako galerii. Scena będzie umieszczona od strony wschodniej.

- Po latach zaniedbań możemy powiedzieć, że udało się nam przywrócić świetność tej wyjątkowej w skali miasta i kraju budowli. Nie byłoby to możliwe gdyby nie środki zewnętrzne pozyskane na renowację zabytku – dodaje Radosław Torzyński, Prezydent Miasta Ostrowa Wielkopolskiego.

Koszt całości prac to blisko 7 milionów złotych. 70% środków to pieniądze unijne.

W 2006 r. Gmina Żydowska Wyznaniowa we Wrocławiu przekazała synagogę miastu. Do porozumienia doszło wtedy m.in. dzięki zaangażowaniu ówczesnego ambasadora Izraela w Polsce Szewacha Weissa i naczelnego rabina w Polsce Michaela Schudricha.

Stara ostrowska bóżnica, powstała w 1730 roku. W wieku XIX stała się za ciasna i z tego powodu w roku 1860 ukończono budowę nowej obszernej synagogi przy ulicy Raszkowskiej. Synagoga – obok kościoła ewangelickiego, ratusza i gimnazjum – była najokazalszym budynkiem Ostrowa. W czasie II wojny światowej hitlerowcy wyburzyli prawie całą dzielnicę żydowską. Synagoga zawdzięcza swoje ocalenie specyficznemu mikroklimatowi, w jej wnętrzu zlokalizowano magazyn żywności.

Po wojnie pełniła w dalszym ciągu funkcje magazynowe. W 1988 roku synagoga w Ostrowie Wielkopolskim została wpisana do rejestru zabytków w Polsce.

Ostrowska Synagoga jest budynkiem orientowanym, prostokątnym, o nieznacznie zryzalitowanych narożach dłuższych boków. Od północy przylega parterowy przedsionek głównego wejścia. W zryzalitowanych narożach, z wyjątkiem północnego-zachodniego, mieszczą się klatki schodowe, które prowadzą z zewnątrz na empory i poddasze.

Zwartą, monumentalną bryłę, w formie prostopadłościanu, przekrywa niski dwuspadowy dach, ujęty od strony ulicy dwoma narożnymi wieżami zakończonymi ośmiobocznymi bębnami zwieńczonymi baniastymi hełmami z iglicami. Wszystkie elewacje pokrywa gładki tynk, na fasadzie poziomo boniowany. Elewacja frontowa, o symetrycznym rozczłonkowaniu, nagromadzonym detalem architektonicznym zdominowała pozostałe. Zarówno wejście główne, jak i boczne, ujmują niemal identyczne portale o bogatym detalu ornamentnym.

Okna empor wieńczą półkoliste archiwolty o fryzach z trójkątnych płycin z motywem zgeometryzowanego trójliścia, zwieńczone palmetą. Rozbudowany gzyms koronujący z fryzem arkadowym powtarza motywy fryzu wieńczącego wieże.