W Dzień Zaduszny, 2 listopada na Starym Cmentarza odbywa się kwesta na rzecz ratowania tej zabytkowej nekropolii. Z przykrością, w imieniu organizatorów informujemy, że w tym roku zbiórka niestety się nie odbędzie.
Przez lata kwestę organizowało Towarzystwo Opieki nad Zabytkami w Ostrowie Wielkopolskim. W 2019 roku zbiórka zmieniła jednak formułę. Powołano wówczas komitet publiczny, by ułatwić rozliczanie akcji. Cel jednak pozostał ten sam.
- To była trudna, ale konieczna decyzja. Zbiórka na Starym Cmentarzu została odwołana. Bezpieczeństwo i zdrowie jest najważniejsze. Każdego roku w akcję chętnie angażują się samorządowcy, społecznicy i młodzież z ostrowskich szkół. Dziękuję im wszystkim za przygotowania oraz pełną gotowość i w tym roku – zaznacza Zygmunt Malik, radny miejski i współorganizator tegorocznej kwesty.
Dzięki zebranym środkom udało się do tej pory wykonać renowację nagrobków ks. Wincentego Głębockiego, ostatniego nauczyciela religii w czasie zaborów, Franciszka Kutznera, powstańca listopadowego, Józefa Kajzera, powstańca styczniowego, Ignacego Taczaka, przewodniczącego pierwszej Rady Miejskiej po odzyskaniu niepodległości, ks. Augustyna Szamarzewskiego, proboszcza, uczestnika powstania styczniowego, organizatora polskiej spółdzielczości kredytowej w zaborze pruskim. Odrestaurowano również figury Matki Bożej i św. Józefa znajdujące się w głównej alei. Ufundowane zostały także tablice memoratywne osób, które były pochowane na cmentarzu, ale nie zachowały się ich nagrobki. W ostatnich latach środki z kwesty były przekazywane na remont muru okalającego cmentarz oraz furtki, bramy wjazdowe, a także kapliczki.
Stary Cmentarz w Ostrowie Wielkopolskim to jeden z najstarszych cmentarzy rzymskokatolickich w Polsce. Powszechnie przyjmuje się, że cmentarz istniał od 1784 roku, ponieważ taka data widnieje na najstarszym planie miasta. Są jednak przesłanki, aby przypuszczać, że istniał już kilka lat wcześniej. Warto zaznaczyć, że metryka ostrowskiego cmentarza sięga dalej niż kilku najbardziej znanych polskich metropolii: Powązki (1790), Cmentarz Rakowicki w Krakowie (1803), czy poznański cmentarz na Wzgórzu św. Wojciecha (1810).
